The People Outside, the rice growers of Haiti

While all eyes are focussing on the reconstruction of the urban areas of Haiti which were devastated by the earthquake, little attention has been paid to the needs of the country's agricultural sector.

Shackled by antiquated land-owning structures, regularly buffeted by hurricanes and flooding and undermined by subsidised American rice, Haiti's rice farmers face an uphill battle to secure a living.

As Haiti assembles plans for a post-earthquake future, the country's rice farmers are demanding reform of their industry in order to feed their families, and the country, in the future.

sound: Louise Williams, photos: Ronald de Hommel, Dublin/Paris oct. 2010.

Gingerbread houses in Port au Prince

The wooden structures of the classical 'gingerbread' architecture of Port au Prince resisted the tremors of the January 12 earth quake a lot better than the more modern concrete structures in Haiti's capital. Some say the rebuilding of Port au Prince should be inspired by these old building techniques.

Can Haiti Feed itself?

Can Haiti feed itself? - Images by Ronald de Hommel

Tuesday Sept 14 2010. On the radio

Today I was interviewed on Dutch Radio 1 about my experiences in Haiti. You can listen to the broadcast here. (In Dutch)

Tent camp in Port au Prince.

Monument Valley, Utah. Friday 13th August 2010

On my way, during a trip for the Disputed Waters Project along the Colorado river. See also: www.disputedwaters.com/blog.

African Wrestling

African Wrestling - Images by Ronald de Hommel

African Wrestling, More popular in Senegal than football.

Wachten op Wade

Het Monument van de Afrikaanse Renaissance, met een van de laatste Noord Koreanen, die nog bezig zijn om de puntjes op de i te zetten.

tekst: Olivier van Beemen 

In Afrika is het moeilijk plannen - dat weet ik nog van een eerdere reis naar Senegal en Mali. De wekelijkse trein tussen de hoofdsteden van beide landen had bij vertrek uit Dakar twee dagen en vijf uur vertraging. Bij aankomst in Bamako was daar nog een halve dag bijgekomen. Ook herinner ik me de lange uren wachten bij een vertrekplaats van de taxi-brousse, een oude Peugeot 504 waar een man of negen in past. De vertrektijd is het moment dat de taxi vol zit, en dat hoeft niet iedere dag te gebeuren.

Tijdens ons verblijf van een week in Senegal willen we dolgraag het 84-jarige staatshoofd spreken, dat van zich deed spreken door de oprichting van het Monument van de Afrikaanse Renaissance, een neostalinistisch gedrocht gebouwd door ruim tweehonderd arbeiders uit Noord-Korea. Aanvraag voor een interview met president Abdoulaye Wade loopt niet via de persafdeling van het presidentieel paleis in Dakar, maar via een communicatiebureau in Parijs.

Ruim voor vertrek heb ik mijn aanvraag ingediend, maar - het is een vaker voorkomend euvel bij Franse communicatiebureaus - communicatie is niet de sterkste kant van het bureau. Ondanks herhaalde beloften word ik steeds maar niet teruggebeld door de juiste persoon.

Na nieuwe telefoontjes en nog meer mails word ik op maandag, twee dagen voor ons vertrek terug naar Europa, eindelijk teruggebeld. De communicatiedame in Parijs is gepikeerd - hoe durfde ik tegen haar secretaresse te beweren dat zij haar terugbelbeloften niet na zou komen.

En dat terwijl ze dankzij haar inspanningen zulk goed nieuws voor me heeft: in principe bestaat er geen bezwaar tegen het interview. Een secretaresse zal mij dinsdag bellen om een tijdstip voor te stellen. ‘Maar let op. Het is wel Afrika. Alles kan nog veranderen.’

Dan bega ik een fout: of ze er, als het enigszins mogelijk zou zijn, rekening mee wil houden dat ik woensdag waarschijnlijk ook Youssou N’Dour spreek, die sinds kort een eigen tv-zender heeft en steeds meer politieke interesse toont. Hij komt op dinsdagavond terug uit het buitenland en ook met hem hebben we nog geen vast tijdstip. Mocht de president een gaatje hebben op dinsdag, zou dat erg goed uitkomen.

President Abdoulaye Wade in zijn presidentiële kantoor.

‘U wilt de president toch niet op één lijn stellen met Youssou N’Dour’, vraagt ze bezorgd. Ik probeer haar uit alle macht gerust te stellen. ‘Nee, nee, met hem gaat het vooral over muziek.’

Dinsdagochtend. De secretaresse belt niet. Zou Youssou N’Dour het probleem zijn? De fotograaf en ik zijn in principe klaar met onze verhalen en wachten alleen nog op telefoontjes van de president en de zanger.

Wachten op de hotelkamer, skypen naar Parijs, wachten op het terras bij het hotel, bellen, wachten... Ik voel een vervelend soort stress die ik vaker voel voordat ik vooraanstaande figuren interview, maar nu erger is omdat ik niet eens weet óf de interviews doorgaan.

De secretaresse zal dinsdagmiddag bellen, krijg ik te horen. Nee, het wordt woensdagochtend. Maar ook dan blijft de telefoon stil. Youssou N’Dours manager bevestigt wel. We mogen voor een interview en fotosessie naar zijn club in Dakar komen, Le Thiossane, om zes uur.

Half vier op woensdagmiddag, zes uur voor het vertrek van ons vliegtuig begin ik de moed op te geven. Dan toch, de secretaresse van de president aan de telefoon. We zijn welkom op het paleis! Om half zeven. Precies als we Youssou N’Dour spreken. Kan het echt niet vroeger? Een mazzeltje: om kwart over vijf heeft de president ook nog een gaatje.

Het interview verloopt erg goed. Bijna anderhalf krijgen we uiteindelijk. De minister van Buitenlandse Zaken blijkt na afloop al zeker een half uur te wachten op zijn onderhoud met de president.

We rennen de taxi in, naar de club van Youssou N’Dour. De manager belt ons waar we blijven. Het is half acht als ik de zanger spreek, acht uur als Ronald een mooie foto van hem maakt en we springen de taxi weer in. Via het hotel naar de luchthaven. Krijgt de communicatiedame in Parijs toch nog gelijk. ‘Het is Afrika, niets is zeker. Maar er kunnen uiteindelijk hele mooie dingen gebeuren.’

Youssou n’Dour op straat naast zijn club in een buitenwijk van Dakar. 

2010-06-02 Abidjan, Cote d'Ivoire

Dutch influence in Cote d'Ivoire

The Harbor of Abidjan is the biggest in West Africa and aspires to become the biggest in the whole of Africa. They would like to be known as the 'Rotterdam of Africa'.

The Dutch Wax prints of the Dutch company Vlisco are famous all over Africa and are often imitated. Many designers leave the edge of the cloth (with the words: Wax Hollandais Vlisco) visible to show it's the real thing.

De kakkerlak van de Sorbonne

Studenten zijn er niet aan de Sorbonne van Abidjan. De Sorbonne in de grootste stad van Ivoorkust is geen universiteit, zoals de naamgenoot in Parijs, maar een speaker’s corner, naar het voorbeeld van Hyde Park in Londen.

In theorie mag iedereen er zijn zegje doen, over welk onderwerp dan ook. In theorie, want in de praktijk geldt de openbare debatplek als nationalistisch bolwerk ter ondersteuning van de Ivoriaanse president Laurent Gbagbo. Oraties ter meerdere eer en glorie van de oppositie zijn ongewenst.

Claude Nadaud, voorzitter van Sorbonne I.

Wij hebben net een van de twee voorzitters van de Sorbonne ontmoet, Claude Nadaud, die ons veel kwaads vertelt over de voormalige kolonisator Frankrijk. ‘Ivoorkust zal Frankrijk uiteindelijk koloniseren, want zij hebben daar totaal geen waarden meer. Het is een land vol gekken’, vertrouwt hij ons toe.

Een plaatselijke journalist in dienst van het Franse weekblad Jeune Afrique had ons al gewaarschuwd. De ‘Sorbonnards’, zoals ze zichzelf noemen, zijn fel anti-Frans, en in iets mindere mate anti-Europees.

De Sorbonne van Abidjan bestaat uit twee vierkante, open terreintjes, temidden van honderden marktstalletjes met gegrilde vis, gefrituurde banaan en schotels met het smakelijke rijstprutje yassa kip. In de lunchpauze zit het er vol ambtenaren en andere werknemers, die toestromen uit de nabijgelegen kantoren van het zakencentrum Le Plateau en plaatsnemen op bankjes en plastic tuinstoelen.

The ‘speakers corner’ La Sorbonne.

‘Jullie hoeven niet bang te zijn’, spreekt de orator van het moment ons toe wanneer we met twee jongens van de organisatie een van de twee spreekplekken betreden. Hij draagt een spijkerbroek, een kleurig overhemd en een petje en is populair bij zijn toehoorders. ‘Jullie blanken moorden, wij niet.’ Een lachsalvo volgt.

De spreker noemt zichzelf le cafard, de kakkerlak. Naast blanken gelijkstellen met moordenaars schept hij er bijzonder veel plezier in met een grote houten penis te poseren voor de fotograaf. Het publiek vindt het prachtig.

Le cafard, de kakkerlak. Naast blanken gelijkstellen met moordenaars schept hij er bijzonder veel plezier in met een grote houten penis te poseren voor de fotograaf.

Politiek engagement blijkt gelukkig niet zijn core business te zijn. Hij is een soort medicijnman en blijkt een middeltje in de aanbieding te hebben tegen erectiestoornissen. Vandaar de grote houten penis.

Een provocerende kakkerlak met erectiebevorderende kruiden aan de Sorbonne. Het is in elk geval weer eens iets anders dan een e-mail in je spambox met als onderwerp ‘Prove your manliness, buy our V1agr@’.  
Tekst: Olivier van Beemen

Veel marktstalletjes verkopen politieke DVD’s. Populaire onderwerpen zijn de koloniale misdaden van Frankrijk, de politieke ideeën van de huidige president en het einde van de wereld in 2012.

Fotograaf Ronald de Hommel en journalist Olivier van Beemen kregen een reisbeurs van Freevoice toegewezen waarmee zij twee weken lang reportages hebben gemaakt in Ivoorkust en Senegal in West-Afrika. Beide voormalige Franse koloniën vieren dit jaar de vijftigste verjaardag van hun onafhankelijkheid. Hun verhalen en foto’s verschijnen in Elsevier, het Financieele Dagblad, Het Parool en Supporter. 

2010-06-01 Assinie, Cote d'Ivoire

Assinie is still famous in France because of the Club Med resort. It gained notoriety because it featured in the movie 'Les Bronzés'. Ten years ago the club was closed because of the political situation in Cote d'Ivoire. the resort is still there. The lawns are mown but the buildings are in a sad state. Another ten years and nature will have recaptured this piece of French 'civilization'.

2010-05-31 Abidjan, Cote d'Ivoire

2010-05-31 Abidjan, Cote d'Ivoire. In 2006 chemical waste of the Probo Koala, a ship of Oil company Trafigura was illegally dumped in Abidjan. After the dumping 17 people supposedly have died and tens of thousands have gotten sick of the chemical fumes. There are many reports of people still getting sick near the sites. Khadidja Konaté (2,5) (with her morther Issa) was born without hands or feet near one of the dumping sites. She is one of several children that have been born with serious birth defects that are attributed to the effects of the toxic spill.

2010-05-30 Yamoussoukro

'Le Fondation', one of several megalomaniacal constructions in the mostly rural capital of Cote d'Ivoire.

2010-05-29 Yamoussoukro

A 'friendly' militia.

2010-05-28 Abidjan, Cote d'Ivoire

The president of the Sorbonne.... of Abidjan. A government-supporting 'speakers corner' that does not like dissenting opinions.

2010-05-27 Abidjan, Cote d'Ivoire

I'm a Fan!

2010-02-25 Strasbourg

Place Kleber, the central square of Strasbourg. It's a collage of two images that were actually taken on different days.

Agency

Speaking about photo agencies.
As from this week I am represented by the Italian photo agency NAZCA Pictures for the Italian market.
Check out: http://www.nazcapictures.com/

26-02-2010 Strasbourg

Seats of Power from Ronald de Hommel on Vimeo.
I've been a member of Babel-Photo in Paris for almost a year now. A small collective photo agency. We have recently started the first collective project: 'chaises de pouvoir'. For the project I visited the Regional Council building of the Alsace region in Strasbourg. The new building is famous for its modern architecture by Atelier Chaix & Morel et associés. The goal is to produce a joint series of different councils throughout the country to be published before the regional elections in the middle of March.

Conseil Regional Alsace, Strasbourg

24-02-2010 Colmar, Alsace

Heineken Beer Rules!
Even in the the Alsace, the centre of beer production in France.

23-02-2010 Regional Politics

A Political meeting of the Greens in Colmar in the Alsace with local leader Jacques Fernique (l) and national representative Yves Cochet (r).

21-02-2010 Chinese New Year in Paris Chinatown

A Fresh start.
After a long silence I'll pick up my blog again. Starting with the Chinese New Year's celebrations in the 13th arrondissement of Paris.

NEW BLOG

For my next trip starting at Nov 02, 2009 I have started a new blog.
I will be traveling with colleague-photographer and friend Johannes Abeling. We've started a joint project where we will combine reportage, portrait, landscape and panorama photography with video and text.
Check it all out and keep following us at:
River@Risk
www.riveratrisk.com

Hope to see you there

Ronald

ps. In the future I will keep updating this blog during trips not related to the rivers project.

12-09+2009 Paris Manga

Paris Manga, a big trade fair for everything related to Japanese youth culture. But just observing the visitors was the most fun.

01-08-2009 Slum Surfing

Click on the image for a Soundslide presentation.

Eleven year old Joaquin from the extremely poor area of Alto Peru in Lima has learned to surf on the nearby Pacific Ocean. Two local surfers have set up an organisation to teach poor children to surf. They say Joachin is a talented surfer and If he keeps training hard, this sport may be an escape from poverty for him.
They try to teach their students other values too, like respect for the environment and education. They try to offer them an alternative to hanging around in the streets, joining gangs and using and dealing drugs.

(Music: 3 Deseos, by: Masilva, http://www.facebook.com/pages/Masilva/53601506820)

31-07-09 Lima

One of the dreariest areas of Lima, near the main garbage dump of the city.

27-07-2009 Peru

The Yanacocha mine is the biggest gold mine in Latin America. It covers several mountaintops in the Andes near the city Cajamarca in the north of the country.

28-04-2009 Cafoa

Vakaga state in the north east of the Central African Republic only has a few schools with stone buildings. Most students go to class in cane huts with thatch roofs. The French NGO Triangle is trying to build 20 new school buildings this year in the state. Problem is that in the rainy season that lasts from May to Oct. most roads in the area are impassable which will seriously hamper the construction efforts.

27-04-2009 Boura

French blue helmets patrolling the weekly market of Boura, the biggest market in the north eastern region of the Central African Republic. The borders with Chad and Sudan are not far away.

26-04-09 Birao

The catholic church of Birao still shows the signs of heavy fighting in 2006 when rebels took the town. The FACA, the national army quickly responded with the aid of the French army and retook control of the town. The French still have a base here, though now under the flag of the UN peace troops. On sunday morning many of the French soldiers come to mass here.

25-04-2009

Sam Ouandja, a refugee camp of Darfuri refugees in the east of the Central African Republic. Internally displaced people in Central Africa mostly flee into the bush, where they have to fend for themselves.